Dissectie IV Φ8 voor botbreuk
Koolstofvezel staaf
Eenvoudige installatie en sterke stabiliteit;
Elastische fixatie om de spanningsconcentratie te verminderen;
Lichtgewicht, vermindert het gewicht van de patiënt en vergemakkelijkt latere functionele oefeningen;
Tijdens fluoroscopie is de mate van visualisatie laag en wordt het operatiegebied niet bedekt, wat fractuurreductie vergemakkelijkt.
Enkelgewrichtfixatie 8 mm
Dissectie IV Φ8-kniegewricht
Dissectie IVΦ8-hybride fixatie
Dijbeenfixatie 8 mm
Opperarmbeen fixatie 8mm
Bekkenfixatie 8 mm
Proximale tibiafixatie 8 mm
koolstofvezel
Bevestiging van koolstofvezel met een straal van 8 mm
Koolstofvezel proximale tibiafixatie 8 mm
Medische tips
Geschiedenis van externe fixatie
Algemeen wordt aangenomen dat het externe fixatieapparaat, uitgevonden door Lambotte in 1902, de eerste "echte fixator" was.In Amerika was het Clayton Parkhill, in 1897, die met zijn ‘bottenklem’ het proces op gang bracht.Zowel Parkhill als Lambotte merkten op dat metalen pennen die in het bot werden gestoken, buitengewoon goed door het lichaam werden verdragen.
Externe fixators worden vaak gebruikt bij ernstig traumatisch letsel, omdat ze snelle stabilisatie mogelijk maken en tegelijkertijd toegang bieden tot zachte weefsels die mogelijk ook moeten worden behandeld.Dit is vooral belangrijk als er sprake is van aanzienlijke schade aan de huid, spieren, zenuwen of bloedvaten.
Een extern fixatieapparaat kan worden gebruikt om gebroken botten gestabiliseerd en op één lijn te houden.Het apparaat kan extern worden aangepast, zodat de botten tijdens het genezingsproces in een optimale positie blijven.Dit apparaat wordt vaak gebruikt bij kinderen en wanneer de huid boven de fractuur beschadigd is.